Szkoła Handlowa Koedukacyjna Towarzystwa Chrześcijańskiego
W roku 1922 powstała subwencjonowana przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego - Szkoła Handlowa Koedukacyjna Towarzystwa Chrześcijańskiego.
W skład Zarządu Towarzystwa wchodzili: M. Dorożkiewicz, K. Winnicki- adwokat, M. Wyszkowski – Dyrektor Banku Ziemiańskiego.
Szkoła miała na celu wykształcenie pracowników w każdej dziedzinie handlu oraz przygotowania do pracy biurowej.
Dyrektorem został Kazimierz Roszkowski i obejmował to stanowisko do 1927 roku. Nauczycielami byli w tym czasie: M. Warzykowski – towaroznawstwo, K. Winnicki- prawo, K. Roszkowski – arytmetyka handlowa i buchalteria, Bronisława Jasińska- język polski, Gruzińska - język francuski, Chrzanowski - nauka o handlu.
W roku założenia szkoły (1922) było 24 uczniów. Lekcje odbywały się w godzinach popołudniowych w gmachu seminarium nauczycielskiego przy ul. Stacha Konwy. W następnym roku szkoła przeniosła się na ul. Wiejską. W roku 1925 liczba uczniów wzrosła do 70.
Szkoła Handlowa Polskiej Macierzy Szkolnej
Od roku 1926 patronat nad szkoła objęła Polska Macierz Szkolna i od tego czasu placówka otrzymała nazwę Szkoła Handlowa Polskiej Macierzy Szkolnej. Nauka w niej trwała 3 lata, a kierował nią adwokat Kurcjusz.
W tym miejscu należy wspomnieć, iż w latach 1918-1939 wszelkie szkoły średnie typu zawodowego, w zasadzie – nie uprawniały do wstępowania na wyższe uczelnie. Prawo takie (bez żadnych ograniczeń) dawała natomiast matura zdobyta w liceach ogólnokształcących. Uczniowie kończący średnie szkoły zawodowe mogli jednak ubiegać się o indeksy, musieli jednak zdawać egzamin wstępny z matematyki i języka polskiego. Ponadto przyjmowano ich tylko na kierunek zgodny z kierunkiem ukończonej szkoły średniej.
Szczególny status mieli natomiast absolwenci łomżyńskiej szkoły. Określono go następująco:
„ Na mocy art. 11 i 19 Ustawy z dnia 17 lutego 1922 roku o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. Nr 21, poz. 164) i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 czerwca 1924 roku (Dz.U.R.P. Nr.64), wychowańcy Szkoły Handlowej Polskiej Macierzy Szkolnej w Łomży korzystają z praw w służbie cywilnej i państwowej na równi z wychowawcami szkół średnich ogólnokształcących.”
Siedzibę łomżyńska szkoła zmieniała często, ponieważ nie posiadała własnego budynku. I tak w latach 1922-1925 mieściła się w budynku Kurcjusza przy ul. Wiejskiej (przed I wojną światową mieściła się tu Prywatna Żeńska Szkoła Handlowa), w latach 1925-1926 w lokalu męskiego gimnazjum „UNITAS” przy ul. Polowej 15, a w latach 1926 -1927 w budynku przy Placu Sienkiewicza. Dopiero w 1935 roku szkoła otrzymała duży budynek przy ul. Zjazd 1.
W pierwszych latach pracy Szkoły Handlowej Polskiej Macierzy Szkolnej wykładano następujące przedmioty:
- język polski - Bronisława Jasieńska
- język francuski – Jadwiga Grudzińska, Maria Rybacka
- język niemiecki – Jan Majewski
- historia - Władysław Prawdzik
- arytmetyka handlowa - Kazimierz Ruszkowski, S. Rogulski
- nauka o handlu – Felicja Karpińska, Władysław Ewertyński
- księgowość – K. Ruszkowski, M. Rogulska
- korespondencja handlowa polska – K Ruszkowski, S. Rogulski
- korespondencja handlowa francuska – J. Grudzińska, M. Rybacka
- geografia gospodarcza- Wiesław Dzwonkowski
- towaroznawstwo i chemia - Władysław Chrzanowski, Benon Krauze
- stenografia – Stanisław Janicki, Stanisław Przychodzeń
- kaligrafia – brak nazwiska
- pisanie na maszynie – J. Lisiecka, T. Stilter, M Rogulska
- gimnastyka – Władysław Jemielity
- śpiew – Klos
- religia – ks. Ruszkowski, ks. Mieszko, ks. Mąkowski
- matematyka (jako przedmiot dodatkowy) - Rybacki
- przysposobienie wojskowe (nie wymieniane na świadectwie szkolnym) – por. Erwin Dąbrowski
Rekrutacja do szkoły odbywała się na podstawie świadectwa ukończenia szkoły powszechnej lub czterech lat gimnazjum i egzaminu wstępnego. Egzamin wstępny był dość tolerancyjny, natomiast selekcja uczniów odbywała się w pierwszym roku nauki. Promocję do klasy następnej otrzymywali tylko uczniowie z dobrymi i bardzo dobrymi wynikami nauczania. Nie opierano się wyłącznie na ocenach uzyskiwanych w czasie nauki, lecz na bacznej obserwacji uczniów pod względem postępów w nauce, zdolności zapewniającej dalszą naukę oraz przewidywaniu wywiązywania się z podejmowanej pracy po ukończeniu szkoły. Pod uwagę brano też obowiązkowość ucznia, jego chęć do nauki, poważne jej traktowanie oraz zachowanie w szkole i poza nią. W 1934 roku otworzono dodatkową klasę IV o kierunku samorządowo – spółdzielczym.
Po przeprowadzeniu się do nowego budynku przy ul. Zjazd 1, powstały piękne sale i dobrze wyposażone pracownie towaroznawstwa, reklamy oraz hala maszyn, w której w 1936 roku było 8 maszyn do pisania, w 1937 juz 15 maszyn różnych systemów, w tym 2 produkcji polskiej.
Gimnazjum Kupieckie
W 1936 roku w związku z reforma szkolną, na bazie szkoły Handlowej założono I klasę Gimnazjum Kupieckiego. Wraz ze zmianą typu szkoły nastąpiła zmiana programu nauczania, które rozszerzyły zasób wiedzy przede wszystkim w zakresie przedmiotów ogólnokształcących. Powstanie Gimnazjum Kupieckiego było sukcesem, ponieważ po jego ukończeniu młodzież miała wstęp do Liceum Handlowego w innych miastach, a następnie na studia wyższe w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Przed Gimnazjum Kupieckim rozwijały się szerokie perspektywy rozwoju.
W roku szkolnym 1938/1939 liczba uczniów wzrosła do 300. Opłata za szkołę wynosiła 40 zł dla inicjatywy prywatnej i rolników, zaś pracownicy państwowi mieli ulgę, płacąc 25 zł miesięcznie. Młodzież pochodziła głównie z tzw. klasy średniej.
Drugoroczność właściwie nie miała miejsca. Strój uczniowski był ujednolicony, z obowiązkową tarczą na rękawie mundurka. Uczęszczanie do szkoły średniej było w owym czasie uważane za przywilej i zaszczyt. O tym, jakie znaczenie miało przyjęcie do szkoły, może świadczyć piosenka ułożona przez jedną z uczennic Gimnazjum Kupieckiego:
Pamiętam chwile radości szalonej,
Gdy egzaminów skończyły się dnie,
Ogłosił napis tablicy oszklonej,
Że do gimnazjum przyjęto mnie.
Mundurek szkolny kupiła mi mama,
Niebieską tarczę - gimnazjalny znak,
Wtedy przyrzekłam w myśli sobie sama,
Że będę godna mundurku ach tak.
Gdy mundurek z ran włożę
I do szkolnych śpieszę bram,
Wtedy cieszę się, o Boże,
Że tę polską szkołę mam.
Pamiętam zawsze, że uczyć się trzeba,
Charakter kształcić, za młodych lat.
Pragnę pracować nie tylko dla chleba,
Lecz by lepszy szczęśliwy był świat.
W szkole działały różne organizacje: ZHP, Liga Morska i Kolonialna, Liga Ochrony Przyrody, Sodalicja Mariańska. Sztandar szkolny towarzyszył różnym uroczystościom. Miał on wizerunek orła oraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Był wykorzystywany jeszcze w latach 1945-1948, później jednak zaginął.
Działania wojenne w 1939 roku zniszczyły w 75% budynek szkolny. Po zajęciu Łomży przez Rosjan, pedagodzy wraz z młodzieżą wydobywali z gruzów książki i pomoce naukowe. Dzięki nauczycielce Bronisławie Jasieńskiej reaktywowano Gimnazjum Kupieckie. Lekcje odbywały się w budynku szkoły Przemysłu Drzewnego. Dyrektorem został Karol Zalewski.
Od stycznia 1940 roku szkoła przestała istnieć, a młodzież miała prawo wstępu do Gimnazjum Ogólnokształcącego, przekształconego w „dziesięciolatkę.”
Dyrektorzy szkoły:
- 1922-1927 Kazimierz Roszkowski
- 1927 -1934 Stefan Rogulski
- 1934-1939 Henryk Namysłowski
- od października 1939 do stycznia 1940 Karol Zalewski
Spis wykładowców (według dostępnych źródeł):
- Bielicki Romuald
- Chrzanowski Władysław
- Dąbrowski Erwin
- Dmochowska Stefania
- Dwulitówna Danuta
- Dzwonkowski Wiesław
- Ewertyński Władysław
- Grudzińska Jadwiga
- Janicki Stanisław
- Jasieńska Bronisława
- Jemielity Władysław
- Kaczkowska
- Karpińska Felicja
- Kłos
- Knechtel M.
- Kowalska Zofia
- Krauze Benon
- Kronenberg Jan
- Lewandowska Maria
- Majewski Jan
- Małszakówna Maria
- Mieszalski Stanisław
- Mogilnicka J.
- Mogilnicki
- Namysłowski Henryk
- Olszekówna I.
- Prawdzik Władysław
- Rogulski Stefan
- Rybacka Maria
- Szokalski
- Świetlik
- Winnicki K.
- Wyrzykowski M.
- Zalewski Karol
- ks. Mieszko
- ks. Roszkowski Kazimierz
- ks. Mąkowski
- Brański Jan - sekretarz szkoły
- Lisiecka J. - sekretarka
- Stilter T. - sekretarka
Opr. Andrzej Kubrak